1. W związku z przerwą w zajęciach nauczyciele będą kontaktować się z Państwem lub Państwa dziećmi poprzez dziennik elektroniczny Librus. Celem kontaktu będzie podawanie zadań, jakie powinni wykonać uczniowie. Nauczyciele będą również udzielali wsparcia w przypadku problemów z ich wykonaniem. Wyczekujcie więc Państwo informacji. Prosimy o zadbanie, by czas ten spędzić w domu - spokojnie i owocnie.

Szanowni Państwo,

zgodnie z informacjami, które otrzymali Państwo za pośrednictwem dziennika elektronicznego, od 11 do 24 marca 2020 r. wszystkie zajęcia dydaktyczne i opiekuńczo-wychowawcze są zawieszone (nie pracuje świetlica i oddział przedszkolny).

Informacja dla korzystających z posiłków na terenie szkoły: śniadania i obiady będą wydawane na wynos w godzinach od 11.00 do 14.00 przy wejściu do kuchni od strony boiska.

Znacie te wszystkie popularne programy jak "Nasz nowy dom" albo "Dom nie do poznania", prawda? Schemat programu jest prosty - wielka ekipa remontowo-budowlana razem z charyzmatyczną prowadzącą (jakaś pani Dowbor albo pani Szelągowska) odnajdują rodzinę, której największym marzeniem jest nowy dom. Rodzina wyprawiana jest na krótki wyjazd, podczas którego ich lokum zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Po powrocie leją się ich łzy czyste, rzęsiste. W tych łzach tonie rodzina i widzowie, czasem nawet prowadząca na chwilę zapomni o swej charyzmie i otrze rękawem (oczywiście ukradkiem ten moment złapie kamera) łzę wzruszenia. No i niby można szukać takich historii w telewizji, skacząc po programach, ale po co, skoro mamy taką (a nawet lepszą) tu, u nas?

Rodzicu Pierwszaka! Wiemy, że choć w kalendarzu dopiero zaczął się luty, Państwo już myślami są przy pierwszych dniach września, gdy Wasza pociecha, Wasz skarb rozpocznie swoją edukacyjną przygodę. Zdajemy sobie sprawę, że chcą Państwo, by przebywali w miejscu bezpiecznym i przyjaznym. Zapraszamy więc do zapoznania z ofertą naszej szkoły! Już 24-go lutego o godzinie 18.30 odbędą się Drzwi Otwarte, podczas których będą Państwo mieli okazję poznać nas bliżej.

Jeśli za polski sport narodowy uznaje się piłkę nożną, to naszym szkolnym zdecydowanie jest siatkówka. Nic nie dzieje się jednak bez przyczyny - za popularnością tej dyscypliny sportowej stoją w końcu nasi niezrównani wuefiści, których pojawienie się na parkiecie zawsze wzbudza euforię, ekscytację i owacje. Nie ma więc nic dziwnego w tym, że i nasi uczniowie szczerze pokochali dyscyplinę Gruszki, Kurka, Kłosa, Papke i Gołasia.

Co prawda w Wielkopolsce kopalni należałoby raczej ze świecą szukać (są trzy, a jedna sławna, tyle że wydobywa się w niej sól), ale w kraju, w którym węgiel określano niegdyś jako "czarne złoto" należałoby jednak wiedzieć, dlaczego 4. grudnia nadal jest ważnym dniem, a na południu kraju sporo ludzi w czarnym umundurowaniu i z galowym czako na głowie hucznie świętuje, głównie przy akompaniamencie orkiesty dętej.

O depresji - na szczęście - pisze i mówi się coraz częściej, przystępniej i głośniej. Także w szkołach. To, zupełnie bez cienia przesady, mały krok dla człowieka, ale wielki krok dla ludzkości - bo pozwala obłaskawić nieco tę poważną, coraz bardziej powszechną i podstępną chorobę, którą nie bez przyczyny nazywa się złodziejem dzieci; ten niby niepozorny krok pozwala zdjąć z depresji społeczne piętno, wyciągnąć ją z niebytu rozmów. U nas zadbały o to ósmoklasistki, od podstaw przygotowując (pod wspierającym okiem pani psycholog) zajęcia związane z depresją.

Czy wiesz, jak porównać masę jaja strusia z masą jaja kury albo obliczyć, czy kantor "Pik" korzystnie wymienił Ci funty brytyjskie na dolary? Czy wiesz, jaką wartością kodowany jest jeden bit informacji? Bo nasi uczniowie musieli wiedzieć, gdy główkowali nad zadaniami w ramach II Międzyszkolnego Konkursu Matematycznego pod patronatem Rady Osiedla św. Łazarz. Uczestnicy tych zmagań podeszli do tematu z należytą powagą i namaszczeniem, w końcu królowej nauk należy okazać szacunek!

Co prawda uświadczyć prawdziwej, srogiej zimy na naszej szerokości geograficznej graniczy ostatnio niemalże z cudem, jednak gdy nadchodzi listopad czy grudzień, w naszych głowach zawsze pojawia się troskliwa myśl - czy zwierzęta, które nie miały tyle szczęścia, żeby znaleźć ciepłe, dobre domy, mają wtedy właściwą opiekę? Na myśleniu jednak nie poprzestajemy - kolejny raz nasi niestrudzeni wolontariusze zorganizowali zbiórkę dla schroniska, żeby wątpliwości sprzed dwóch linijek nie musiały nas dręczyć całą zimę.

O tym, jak ważna jest historia, świadczy chociażby liczba przysłów i powiedzeń, których jest ona bohaterką. Najsłynniejsze z nich mówi, że historia jest nauczycielką życia. A że bywa surowa i wymagająca, wiedział już stary Cyceron, wiemy również i my. Uczniowie pewnie dodaliby, że chętnie by się życia z tej historii uczyli, ale ona taka niełatwa, pogmatwana... Kto to widział - zapamiętywać tyle dat, miejsc, bohaterów? Zrozumieć, kto komu i dlaczego wypowiedział wojnę? I dlaczego te punickie były aż trzy? I jak to się stało, że pod Termopilami trzystu śmiałków dzielnie walczyło przeciwko hordzie Persów? Kto w ogóle może to wszystko zapamiętać?!

W okolicach 11 listopada - jednego z najważniejszych świąt w naszym kraju - zawsze toczą się niekończące się rozmowy na temat patriotyzmu. My doskonale wiemy, że przyszłością narodu są dzieci i że zdecydowanie lepiej jest działać, niż mówić. Dlatego w przeddzień 101. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości uczniowie klas I-VIII najpierw zebrali się na uroczystym apelu, by krótko uczcić ten ważny dzień.

Praktycznie od urodzenia nie widzi, a mimo tego nie rezygnuje z realizacji swoich marzeń i pasji - sportowych, dziennikarskich, całożyciowych. Tryska optymizmem, jest niewyczerpanym źródłem opowieści i anegdot, a przede wszystkim jest żywym dowodem na to, że nie ma rzeczy niemożliwych. Rozmowę z panem Adamem Jamrozem w brawurowy sposób przeprowadziła nasza ósmoklasistka, Zuzanna Zielińska.

Była kampania wyborcza z prawdziwego zdarzenia, musiał więc przyjść także czas wyborów. Podczas gdy cała Najjaśniejsza Rzeczpospolita przygotowywała się do niedzielnych wyborów parlamentarnych, u nas ważyły się losy kandydatów do Rady Samorządu Uczniowskiego. A rzecz wcale nie była łatwa - kto w czasie kampanii wydał nam się najlepszym kandydatem? Kto najlepiej będzie reprezentował nasze interesy? Wybrać dwie osoby spośród 54 kandydatów mogło być sporym wyzwaniem! Na szczęście frekwencję mieliśmy bardzo wysoką i udało się wybrać reprezentantów uczniów.

Nie od dziś wiadomo, że sport to nie tylko wysiłek fizyczny, ale także ćwiczenia samodyscypliny i wytrwałości. Judo idealnie wpisuje się w tę definicję. Uprawiał je sam Theodore Roosevelt, uznając ten sport za szczególnie rozwojowy. Uczniowie klas I-III mieli okazję przekonać się, jakie korzyści płyną z uprawiania tej starej, szlachetnej dyscypliny sportu.

Październik upłynął nam na obserwacji kampani wyborczej - tej, która prowadzona były w mediach i na ulicach naszych miast. Postanowiliśmy wpisać się nieco w ten wyborczy kalendarz i pierwszy raz wybory do Rady Samorządu Uczniowskiego zaplanowane zostały nie na czerwiec, tylko październik. Poprzedzić ją miała kampania z prawdziwego zdarzenia, ale chyba nikt nie spodziewał się tego, co się wydarzyło...

Od 40 lat (w tym roku minęła piękna, okrągła rocznica!) 16 października cały świat obchodzi World Food Day. W wielu miastach, szkołach i zakładach pracy ta data staje się okazją do organizowania wspaniałych wydarzeń o charakterze charytatywnym - na przykład zbiórek pożywienia dla potrzebujących. Nasza szkoła od lat taką organizuje. To ważne, bo zatrważający wydaje się fakt, że w XXI wieku, czasie szybkiego rozwoju i najnowszych technologii, nadal jedna na dziewięć osób na świecie kładzie się spać głodna.

Wakacje można spędzać na setki sposób - robiąc codziennie nowe rzeczy albo nie robiąc nic; wyjeżdżając w egzotyczne miejsca albo doceniać urok najbliższej okolicy; można poznawać nowych ludzi, zadbać o relacje, które już mamy lub zupełnie skupić się na sobie. Można też zrobić coś absolutnie wyjątkowego - swój wolny czas, siły i energię poświęcić innym - jak Franciszek Szkudelski, licealista z Poznania, który wyjechał na misję do Rwandy.

Po schodach prowadzących do poznańskiej Opery ósmoklasiści wchodzili w milczenium pełnym skupienia. Wiedzieli, że powierzono im odpowiedzialne, niełatwe zadanie - przeprowadzenia konsultacji powstającego właśnie spektaklu o enigmatycznym, wieloznacznym tytule "h.". Kilkanaście dni później ten sam spektakl miał prapremierę w naszej szkole - ale wtedy, gdy oni wspinali się ku szczytowi schodów, by obcować ze sztuką, jeszcze nikt nie przeczuwał, że to, co zobaczą, będzie tak potężnym ładunkiem emocjonalnym, który nie pozwoli, by wyszli stamtąd tacy sami.

Kto drzewiej nie uwielbiał tej gry i choć raz nie pokłócił się z koleżankami i kolegami z podwórka o to, że chce być "matką", ten powinien w kategorii dzieciństwo mieć wpis "niezaliczone". Wystarczyła bowiem jedna piłka, by uszczęśliwić całą zgraję dzieci - oczywiście, że mowa o zabawie w "dwa ognie"! Ale o ile wtedy była to świetna zabawa, tak dzisiaj dodatkowo doszedł tu czynnik rywalizacji, ponieważ uczennice "Dziewiątki" wzięły udział w Międzyszkolnym Turnieju Dwóch Ogni.

Jeśli chcielibyście zdobywać zwycięskie laury w tym sporcie, musielibyście być zwinni, szybcy, zachowywać ciągłą jasność umysłu, przewidywać posunięcia przeciwnika, potrafić skutecznie zamarkować jakiś ruch, który współzawodnika wyprowadzi w pole, który zmusi go do błędu; poza tym to sztuka skupienia i cierpliwości (lata temu odbyła się rozgrywka, podczas której o jeden punkt zawodnicy walczyli dwie godziny i piętnaście minut, a piłka przeleciała nad siatką ponad 10 tysięcy razy!); niektórzy twierdzą, że to brzydsza siostra tenisa ziemnego, ale to zwykła złośliwość, która ma niewiele wspólnego z prawdą